Sosis tarihçesi veya dünyada sosisin nerede ve nasıl ortaya çıktığı.

Sosis ve benzeri ürünlerin belirli bir vatanı yoktur, farklı halklar bunları birbirlerinden tamamen bağımsız olarak icat etmiştir. Bunun sözleri hem Çin, hem Yunan hem de Babil gibi en eski yazılı kaynaklarda bulunur. Elbette okuma yazma bilmeyen halklar da benzer et yemekleri hazırlamışlardır. Etler özellikle sıcak iklimlerde çabuk bozulur. Bu nedenle uzun süreli bir depolama ürünü olarak sosis, hem askeri kampanyalarda hem de barış zamanında kesinlikle vazgeçilmezdi.

Antik Roma'da sosis üretimi endüstriyel ölçeğe ulaştı. Roma birliklerinin yiyecek tedarikinin bir parçasıydı. Etten, kümes hayvanlarına, hatta balık ve deniz ürünlerinden onlarca farklı tarife göre hazırlandı. 5. yüzyılda barbarların istilası Roma İmparatorluğu'nun tarihini kesintiye uğrattı ancak Roma sosisinin tarihi kesintiye uğramadı. İtalyan mutfağı, Fransızların gastronomik alışkanlıklarını etkileyen eski mutfak geleneklerinin mirasçısı oldu.

Ayırt etmek füme, haşlanmış-tütsülenmiş veya yarı füme, haşlanmış, kurutulmuş ve hatta kan Sosisler.Hazırlanmaları için kümes hayvanları, domuz eti ve sığır eti, kuzu eti ve at eti kullanılır.

Genellikle sosisler kıymadan yapılan ürünleri içerir ancak bütün et parçasından yapılan çeşitleri de vardır. Bunlar Kafkasya'dan, Balkan Yarımadası ülkelerinden, Batı ve Orta Asya'dan gelen birçok sosis çeşididir. Bunlar şunları içerir: basturma, sucuk ve kazy.

Bu yemeklerin prototipinin, Cengiz Han'ın askerlerinin icadı olan özel bir şekilde hazırlanan at eti olduğuna inanılıyor. Eti daha uzun süre muhafaza etmek için bir süre eyer altına yerleştirildi. Orada tuzlu at teriyle doymuş hale geldi ve binicinin ağırlığı altında fazla nemini kaybetti.

Günümüzde at etinden sucuk ve kazy yapılmaya devam edilmektedir. Kazy'ye özellikle değer veriliyor. Bu tür sucuklar tüm Türk halklarının bayram sofralarında her zaman mevcuttur. Yıkanmış at bağırsağına konulan bütün bonfileden hazırlanır. Daha sonra kazy kaynatılır, kurutulur veya tütsülenir.

Sucuk, karkasın diğer, daha az değerli kısımlarından yapıldığından maliyeti daha düşüktür.

Ve burada basturma modern mutfakta dana bonfileden yapılır. Bunu yapmak için tuzlanır ve fazla nemden kurtulmak ve ete istenilen şekli vermek için pres altına yerleştirilir. Bundan sonra basturma baharat karışımına sarılır ve kuruması için asılır.

Ortaçağ Avrupa'sında sosis aristokratların yemeğiydi. Üretimi için mükemmel kalitede etin yanı sıra o günlerde çok pahalı olan ve herkesin erişemediği denizaşırı baharatlar kullanıldı. Sosis, yerel mutfak geleneklerine ve doğa koşullarına bağlı olarak farklı şekillerde hazırlandı. Böylece güney ülkelerinde sosisler güneşte kurutuldu, kuzey ülkelerinde ise tütsülendi.

Her ülkenin kendine ait favori tarifleri ve kendi küçük yemek pişirme sırları vardı. Örneğin Litvanya'da av etinden tütsülenmiş sosis hazırladılar. Tatil günlerinde kızartılarak servis edilir ve tüketilmeden hemen önce kızartılır, üzerine sert alkollü içecekler dökülerek ateşe verilirdi.

Finliler saunada sıcak taşların üzerinde sosis pişiriyorlardı.

Klasik İtalyan salamı, yalnızca normal dana eti ve domuz etinin yanı sıra eşek, geyik eti ve hindiyi de içeren karmaşık bir malzeme kombinasyonu kullanılarak hazırlandı. Ayrıca kompozisyon çeşitli otlar, şarap, sirke, sarımsak ve beyaz biber içeriyordu. Şekillendirildikten sonra sosis güneşte kurutuldu. Zamanla, ürünü paslandırıcı bakterilerin zarar görmesinden koruyan bir küf tabakasıyla kaplandı ve birkaç yıl saklanabildi.

Her zaman enfes mutfaklarıyla ünlü olan Fransızlar, aynı zamanda birçok orijinal sosis tarifi de icat etti. Örneğin, konyaklı beyaz dana sosisi, elmalı çeşitli sosisler, otlu tavşan sosisi tarifi. Ayrıca ince şeritler halinde dilimlenmiş işkembe ile doldurulmuş bir tür sosis olan Fransız andouillet'i de yaygın olarak bilinir.

Ancak Almanlar ve Avusturyalılar Avrupa'da sosis ürünleriyle en ünlüydü. Geleneksel olarak domuz eti ve sığır etini tercih ediyorlardı ve nadiren egzotik et kullanıyorlardı. Ancak çeşitli mutfak işleme yöntemleri sayesinde dünyaya diğer insanlardan daha fazla çeşitte kızarmış, haşlanmış ve tütsülenmiş sosis verdiler. Almanlara sosis üreticisi denmesi boşuna değil. Sosisleri icat eden Johan Georg Laner, Almanya'da doğdu ve zanaatını öğrendi. Doğru, bunları Viyana'ya taşındıktan sonra yapmaya başladı.Bu nedenle Avusturya ve Almanya hala sosis şampiyonası konusunda tartışıyor.

Slavlar ayrıca sosis de hazırlıyorlardı. Genellikle Rus sosislerinin, Peter I tarafından Rus yaşamına tanıtılan bir başka Avrupa yeniliği olan Alman mutfağından daha sonra ödünç alındığına inanılır. Ancak gerçekte, Rusya'daki sosislerin tarihi çok daha eski köklere sahiptir. Bundan sözler, 12. yüzyılın Novgorod huş ağacı kabuğu belgelerinde zaten bulunmaktadır.

Klasik ev yapımı sosis Slavlar bunu domuz eti veya sığır etinden hazırladılar, büyük parçalar halinde kestiler, doğranmış domuz yağı, sarımsak ve biberle karıştırdılar. Bütün bunlar yıkanmış ince bağırsağa (bağırsaklara) dolduruldu ve fırında pişirildi. Bozulabilir et ürünleri, katı kilise takvimi nedeniyle Slavlar için diğer halklardan daha önemliydi. İftar dönemleri uzun oruçlarla dönüşümlü olarak yapılıyordu ve bu süre boyunca etin bir şekilde korunması gerekiyordu.

Günümüzde fabrikada üretilen birçok sosis çeşidine ulaşabiliyoruz ancak bu bizi evde deney yapmaktan alıkoymamalı. Neden biraz lezzetli pişirmiyorsun? sosis kendiniz, doğal, kaliteli ürünlerden ve istediğiniz tarife göre mi? Neyse ki artık dünyadaki tüm halkların mutfak mirasından ilham alma fırsatımız var. Bu kadar çeşit arasında mutlaka damak tadınıza uygun bir şeyler mutlaka vardır.

Rusya'da sosisin tarihinin ne olduğunu öğrenmek istiyorsanız ProVkus'un videosunu izleyin.